Czym różnią się leki na RZS starej generacji od leków biologicznych?

Poznaliśmy wiele leków na RZS na przestrzeni ostatnich lat, jednakże najczęściej używanym i najbardziej znanym jest Methotrexat. Stosuje się go już od ponad 20 lat. Należy do grupy leków używanych w wysokich dawkach przy chemioterapiach, jednakże w reumatoidalnym zapaleniu stawów przyjmuje się go doustnie (w małych dawkach) raz na tydzień. W chwili obecnej taki sposób przyjmowania Methotrexatu jest standardem leczenia RZS. Nalezy dodać, że lek zalicza się do grupy tzw. leków modyfikujących przebieg choroby (DMARD lub LmpCh).

Do kategorii leków DMARD, zaliczają się także inne, w tym leflunomid, lepiej znany pod nazwą Arava. Do tej samej grupy należą także Azulfidin (sulfasalazyna) i Praquenil (hydroxychlorohina), których już nie używa się tak często, ze względu na ich niską skuteczność zatrzymywania progresji choroby i związanych z nią procesów niszczących stawy.

Przy lekach modyfikujących przebieg choroby (DMARD) bardzo często stosuje się leki steroidowe (sterydy) np. doustnie prednizon, albo drogą iniekcji dostawowej inne sterydy. Zamiast sterydów stosuje się także niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) jak: naproxen lub ibuprofen, albo leki nowej generacji jak Celebrex (celecoxib) w tzw. terapiach wspomagających. Sterydy i NLPZ nie są lekami wpływającymi na chorobę, jednakże często pomagają one w zwalczaniu (redukcji) stanów zapalnych i w krótkotrwałym uśmierzaniu bólu.

De facto, terapia lekami biologicznymi otwiera nowy rozdział i stanowi nową generację leczenia modyfikującego przebieg choroby. Leczenie biologiczne w głównej mierze polega na leczeniu lekami biologicznymi DMARD. Są one, tak jak np. Methotrexat, stosowane nie tylko już do uśmierzania bólu i wyciszania stanów zapalnych, ale także do zatrzymywania postępu choroby w perspektywie długoterminowej (ze szczególnym naciskiem na zatrzymanie zmian destrukcyjnych w stawach).

Gdy mówimy o lekach biologicznych, to mamy na myśli bardzo specyficzną grupę leków, które nie są tworzone w probówkach, ale na bazie żywych komórek. Są to głównie białka tworzone w procesie biotechnologicznym, które powstają w komórkach, kulturach tkankowych lub z „hodowli komórek” (mogą zostać stworzone w drożdżach lub bakteriach). Podczas stosowania ich u chorych, wykorzystują szczególne połączenia w procesach biologicznych, które prowadzą je do stanów zapalnych (namierzają miejsca, w których są stany zapalne).

Zatem, jeżeli rozumiemy reumatoidalne zapalenie stawów jako chorobę, w której układ odpornościowy jest nadaktywny i sam się napędza, co normalnie powinien robić, to wiele leków tradycyjnie używanych stosuje się do całościowego tłumienia układu immunologicznego. W niektórych wypadkach, tak właśnie działa Methotrexat. Leczenie biologiczne jest natomiast zaprojektowane tak, aby odczytywać i namierzać konkretne sygnały w obrębie układu odpornościowego, by móc tłumić jego nadaktywność zapobiegając jednocześnie zbyt wielu skutkom ubocznym, które mają miejsce przy ogólnym „wyłączeniu” naszego systemu odpornościowego.

Kluczowym elementem leczenia biologicznego jest fakt, że obszary nadaktywne są konkretnie „namierzane” (ang. targeting). Idąc w tym kierunku w terapii biologicznej, naukowcy mają nadzieję na zminimalizowanie dużej ilości skutków ubocznych, wywoływanych przez wiele stosowanych dzisiaj leków. Są one, co prawda bardzo efektywne (i takie być powinny), jednakże ich skutki uboczne mają wpływ na inne części organizmu chorego, takie jak tkanki lub chociażby różne procesy biologiczne. Główną ideą leczenia biologicznego jest to, aby kierować dawki leku w miejsca niszczone przez chorobę, a resztę organizmu po prostu zostawiać w spokoju.

Źródło: http://www.everydayhealth.com  z 28 maja 2008 r.

Tytuł: „The Difference Between Older RA Drugs and Biologics”

Autor: EverydayHealth.com / Ed Zimney/ Dr Ruderman

Oceń artykuł: (24 oddanych głosów. Średnia ocena: 3,88 )

Loading...