RZS – robi się izotopowo

Piszę na świeżo, po wyjściu od reumatologa. Mam szczęście – trafiłem na konkretną panią doktor, która zrobiła ze mną wywiad, przebadała mnie, określiła stopień mojego RZS opieprzyła za brak wyników (ostatnie miałem z maja br.) i wypisała mi tonę papierków tj. skierowań.

RZS często wykorzystuje medycynę nuklearna tj leczenie izotopamiPo pierwsze, najważniejsze, z tego względu, że moja prawa dłoń szczególnie w ostatnim czasie, na skutek stresu i kilku innych czynników dość mocno dostała „w kość” to otrzymałem skierowanie do Zakładu Medycyny Izotopowej na synowektomię radioizotopową. Innymi słowy, stawy moich dłoni będą nakłuwane i otrzymają pewną niewielką wiązkę izotopu, który ma zniwelować lub chociaż zredukować przerosty błony maziowej, które dość mocno utrudniają mi życie. Jak to będzie wyglądało – nie wiem. Na pewno wszystko wam opiszę krok po kroku jak będę poddawany zabiegowi. Na chwilę obecną wiem jakie są skutki uboczne tj. martwica tkanek w miejscu, w które został wprowadzony izotop, gorączka, ból. Szczerze, jeśli ma mi pomóc to piszę się na to. W tym tygodniu robię wywiad i ustawiam się na termin.

Po drugie, otrzymałem skierowanie na rentgen obu dłoni. Rentgen – znowu. Jakby ich było mało. Jak trzeba jednak, to trzeba. Z reumatologiem nie będę dyskutował jeśli chce mojego dobra – a że kobieta była konkretna tym bardziej myślę, że warto się z nią zgodzić.

Po trzecie, zwiększono mi dawkę do 25mg Methotrexatu. To będzie rekord. Jeśli będę źle go znosił wówczas spadam na 20mg / tygodniowo. Ciekawy jestem jak będę się po nim czuł.

Po czwarte, otrzymałem zlecenie na zakup ortezy, która w nocy będzie usztywniała moją prawą dłoń, aby palce nie leciały mi w kierunku łokcia i nie krzywiły się tym samym. Otrzymałem specjalny świstek a teraz rozkręcę całą machinę starania się o sprzęt medyczny z NFZ. Wszystko oczywiście Wam opiszę, abyście mieli case study i w razie czego wiedzieli na co się szykować.

Czy mam wątpliwości? Mam tylko co do izotopu, bo jeszcze tego nie próbowałem. Wiem,  że nakłuwanie obrzękniętych stawów nie będzie wywoływało okrzyku radości na mojej twarzy, bo to jednak jest zawsze mocno bolesne. Jednakże jeśli mam się czuć lepiej, to trzeba to zrobić. To tak jak z polskimi drogami. Najpierw musi być nieporządek i utrudnienia, aby później można było potem jechać po pięknej prostej drodze:).  W tym wypadku trzeba przejść przez ból, aby potem docenić jego brak. Szkoda jednak, że nie działa to też na strefę psychiczną – tu ból trwa dłużej i jest o wiele większego kalibru.

Jeśli ktoś z Was miał przygodę z izotopami – piszcie proszę. Ciekawy jestem w jakim procencie to faktycznie działa. Mam nadzieję, że po tym zabiegu choć w 25% będę mógł lepiej chwycić szklankę niż teraz.