Forum osób chorych na RZS

Conchi, moj syn skonczyl w ostatnie wakacje 10 lat, ale rowno w dziewiate urodziny go zaatakowalo, wlasciwie nie mogl chodzic, tak mu lewa noge odjelo. Oczywiscie byli lekarze, szpitale, specjalisci, badania, m.in. krwi, z bardzo wysokim OB.
Ja mialam 36 lat, jak zaczely sie problemy. Potem bylo juz tylko gorzej.
A co do rodziny, to dajemy rade. Syn dostal juz zastrzyki w bolace stawy i nie ma na razie innego leczenia, czasem dostaje doraznie leki przeciwbolowe, plus cwiczenia od fizjoterapeuty.
Jako rodzina mieszkamy sami (czyli maz, syn i ja), wiec ani my nie jestesmy ciezarem dla rodziny, ani ona dla nas. Tata dawno nie zyje, a ze pochodzil z odleglych stron, to i z rodzina z jego strony kontakt jest rzadki. Wiem, ze kuzynka miala ciezka luszczyce, jej ojciec przywozil jej leki z Austrii.

I tak mysle o tych podjerzeniach, co do powodu pojawienia sie choroby. Powiem Ci, ze wiele razy w zyciu mialam serie infekcji, ostrych, trudnych do leczenia, w stresie tez sie troche zylo, a jakos wczesniej choroba nie wybuchla. Nie wiem, czemu ujawnila sie wlasnie teraz. Podejrzewam tez, ze sie nie dowiem.

Fuksja, to jesteśmy w podobnym wieku:))
Ja mam 33, prawie 34:) pierwsze objawy 2 lata temu.U mnie nikt nie chorował nigdy na stawy, a znam rodzinę do prababci wstecz z każdej strony-zawsze królowało nadciśnienie i tyle.Wszyscy w pełni zdrowia dożywali ponad 80tki do końca zasuwając na działkach i pracując zawodowo!(szok)a ja taki wyjątek paskudny (chociaż wcześniej też byłam okazem zdrowia-przez 32 lata właściwie nie chorowałam).Zaczęło się infekcją kilkutygodniową, powiększone węzły wszędzie a potem te obrzęki, bóle etc.
Natomiast cały czas stres,ktory w koncu może zaowocował RZS (ale wszyscy w rodzinie raczej jesteśmy cholerykami-no cóż)
Twoje dzieciątko normalnie chodzi do szkoły i cieszy się życiem?(bardzo mnie to interesuje, bo dziecko koleżanki ma podejrzenie MIZS od 6 miesięcy i bardzo się martwią).

Gonchi, chcialabym abysmy byly w tym samym wieku
Choroba zaczela sie kilka lat temu, a w przyszlym miesiacu koncze kolejna dekade zycia

A jezeli chodzi o moje dziecko, to tak, oczywiscie ze chodzi do szkoly i prowadzi normalne zycie. W sumie, to nie ma innego wyjscia

Fukseczko, to ja nie załapałam:)jeżeli mam na myśli "dobrą" dekadę to i tak niewielka różnica

Jak to mowia znajomi, konczy sztyrdziestke

Fuksjo, czterdziestka to piękny wiek , to rozkwit kobiecości to kobieta dojrzała to wciąż radość młodości i ogromne doświadczenie życiowe

Ależ, u nas na forum cichutko się zrobiło. Oby to świadczyło, że czujemy się lepiej.Poprawka, że czujecie się lepiej, bo u mnie...): Wytłumaczę dlaczego też ostatnio niewiele się odzywałam: otóż nie chciałam Wam marudzić, czyli czułam się źle, choroba postępuje, leki jeszcze nie działają, od sterydów mam puchate policzki, od mtx wypadające masowo włosy, no i oczywiście od rzs zmiany w wyglądzie palców dłoni i stóp, najważniejsze wymieniłam na końcu. Napiszcie jak Wy się czujecie tej wiosny. Pozdrawiam
Zosia

Niestety u mnie ze stawami też nie jest za dobrze. Puchną, czerwienieją i bolą. W niczym nie pomagają.

Dodatkowo od trzech tygodni męczą mnie krwotoki.

Tragicznie się czuję. Ledwo chodzę, właściwie poczłapuję sobie.

Ceikawy jestem jak przeżyjemy to gwałtowne ocieplenie. Podobno pod koniec tygodnia ma być 10 - 15 C a to prawie 18-20 C różnicy w ciągu 7 dni:/

U Mnie też nie najlepiej. Palece i stopy spuchniete,bolą i są zaczerwienione.Co kilka dni uciążliwie boli Mnie jakiś pojedynczy staw. Najgorszy ból jest w nocy,nie daje spać. No i jestem w 17 tyg ciąży. Zabardzo nic na to nie wezmę.pozdrawiam i życzę lepszego samopoczucia

Widzę, że wiosenne przesilenia nam nie sprzyjają. Jeśli chodzi o mój roczny staż w rzs nie zauważyłam wyraźnego wpływu pogody na moje samopoczucie. A kiedy Wy czujecie się najlepiej?

Ja też nie zauważyłam jakiejś istotnej zmiany samopoczucia w zależności od pogody. Ale... kiedy zmarznę, boli bardziej. Jeśli dobrze się ubiorę, to nawet minusowe temperatury nie przysparzają większego bólu.

No i gratulacje dla Doroty:), i życzenia, by było najlepiej jak być może, by choróbsko odpuściło, bo przecież rozwija się mały człowiek:) Dużo zdrowia Doroto:)