Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów (MIZS) – informacje ogólne.

Choroba Stilla (zamienna nazwa MIZS) jest jedną z najtrudniejszych chorób do zdiagnozowania dla lekarzy. Występuje przed 16 rokiem życia i do jej objawów klinicznych zalicza się m.in. osłabienie, zmęczenie i silne bóle stawów. Dolegliwość jest zbiorem sygnałów i objawów przypominających inne choroby. Może ona zaatakować u dziecka niewiele stawów lub kilka, przy tym powodując wysoką gorączkę. Wówczas decyzję o wykonaniu dodatkowych badań (na potwierdzenie lub wykluczenie MIZS) podejmuje lekarz specjalista. Stawy w MIZS są najczęściej atakowane symetrycznie – podobnie jak w wersji dorosłej RZS. U ok. 50% małych pacjentów występuje zapalenie wielostawowe.

Jakie są kryteria diagnostyczne przy rozpoznaniu choroby? Choroba, przez co najmniej 6 tygodni, rozwija się u dziecka poniżej 16 roku życia, w postaci uporczywych bólów stawów połączonych z procesem zapalnym utrudniającym ruch. Może temu towarzyszyć wysoka gorączka. Uogólnione MIZS objawia się gorączką ok. 38.3 C, nasilającą się raz lub dwa razy dziennie. Na klatce piersiowej pojawia się nieswędząca bladoróżowa pokrzywka. U chłopców i dziewczynek choroba występuje zazwyczaj między 1 a 6 rokiem życia. Dodatkowe objawy kliniczne: silne bóle stawów, możliwe wystąpienie procesu zapalnego w innych organach, powiększone węzły chłonne, zwiększenie liczby białych krwinek i płytek krwi, podwyższone OB. Czasem zdarza się, iż postawienie diagnozy MIZS u dziecka bywa błędne, dlatego ważne jest aby kierować się do lekarzy, którzy posiadają dogłębną wiedzę na ten temat.

      Możemy rozróżnić trzy typy MIZS:
  • choroba o początku uogólnionym,
  • choroba o początku wielostawowym i
  • MIZS z zajęciem niewielu stawów.

Długoletnie konsekwencje choroby są o wiele poważniejsze u dzieci niż w wypadku RZS u dorosłych. Dzieje się tak z tego względu, iż kości, ścięgna, mięśnie u młodych pacjentów dopiero zaczynają się kształtować; rozwijają się; rosną. Niedorozwój kończyn lub zbyt krótka żuchwa to nieliczne przykłady skutków MIZS. Może dochodzić do zniekształceń kręgosłupa, którym można jednak zapobiegać dzięki wczesnemu rozpoznaniu i leczeniu choroby. Innym poważnym skutkiem może także być zahamowanie wzrostu, które jest nieodwracalne. Z nieznanego powodu u dzieci chorujących na MIZS mogą wystąpić także poważne zmiany w gałce ocznej: zaćma a nawet częściowa utrata wzroku (zaburzenia te występują najczęściej u dzieci z wczesnym młodzieńczym reumatoidalnym zapaleniem stawów).

Leczenie MIZS przebiega w zależności od czasu w jakim choroba została rozpoznana wedle indywidualnej terapii prowadzonej przez lekarza specjalistę. Najczęściej używa się leków przeciwgośćcowych, przeciwbólowych, rehabilitacji, fizjoterapii itp.

Choroba statystycznie występuje dość rzadko. Na świecie choruje na MIZS 8-15 dzieci na 100 000 osób do 18 roku życia. W Polsce te szacunki są niższe – 5-6 dzieci na 100 000 osób do 18 roku życia.

Źródło:

1) Robert G. Lahita pt. „Reumatyzm – praktyczne odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania”, Klub Dla Ciebie, Warszawa 2006
2) www.poruszycswiat.pl 
3) www.printo.it – strona o MIZS.